Radość o poranku

Rano, nawet moj budzik nie zdążyl zadzwonić, bo obudzilam sie przed nim. Chwyciłam za telefon i weszłam na Onet, by dowiedzieć się, który film nieanglojęzyczny otrzymał Oscara. A tam radosna nowina!!! Z łóżka wyskoczyłam jak wystrzelona z procy. Pognałam do kuchni, by włączyc telewizor i wstawic wodę na kawę. Kawa z dodatkiem TAKICH wiadomości podzialala na mnie wręcz narkotycznie. Poczułam nagły przypływ energii, nawet zaczęłam coś tam sobie pod nosem podśpiewywać. Do łazienki nie człapałam, tylko frunęłam. Radość o poranku! Nawet pies się zdziwił, co ja takie piruety robię przed lustrem. Nic mnie tak nie cieszy jak sukcesy Polaków i Polski. No, nacjonalistka się ze mnie zrobiła. Na widok minus 14 na termometrze machnęłam tylko reką. O mało nie spóźniłam się do roboty przez te moje gejzery radości, bo patrzylam zauroczona  na przemawiającego Pawlikowskiego. Jaki fajny facet! Taki niepokorny i chodzacy wlasnymi drogami. Facet, którego nie da sie sformatować, taki niezależny i taki ...wolny, a jego Ida to majstersztyk! Wziął trudny temat i podał go poetycko.
Łaknę więcej tego typu wiadomości, bym w ich cieple  mogła grzać moją obolałą duszę.
W prasie przeczytałam, że Rosjanie są zawiedzeni, że ich film nie dostal tej nagrody i skomentowali to jednym zdaniem, że "Lewiatan okazał się niekoszerny", a zdrugiej strony poczytalam jakąś polską prasę prawicową, to tam z kolei na ich stronach panuje czarna rozpacz z powodu Oscara dla tego "antypolskiego" filmu i nawet tytuł troche przerobiono z "Ida" na "Żida". Nie pojmuję, co tym ludziom dolega.
Teraz za oknem szaleje zawieja, sypie śniegiem, ale takim drobnym. I tak troche martwię się tym, że Ronny jest na trasie w taką noc.
Musze kończyć, bo chce zadzwonić do niego, jak tam mu idzie w pracy. Pa!