Noc Walpurgii i tarta Västerbotten

Wczoraj ogniem wypędzaliśmy ze Szwecji czarownice, zle duchy, trolle i zimę. Czarownice ze swoim towarzystwem pewnie zniknęły, bądź utracily swoją moc, niestety zimno pozostało. Krotki spacer wymaga cieplej kurtki i rekawiczek. Już mozna zwariować. Wczoraj wieczorem pierwszy raz w życiu poszlam z Pauliną, Mikaelem i Jensem do wsi pogapić się na ognisko. Valborg czy noc Walpurgii świetowalismy zawsze u teściowej i wtedy rozpalalismy nasze własne, prywatne ognisko. Niestety, te czasy minęły bezpowrotnie, zostaly już tylko we wspomnieniach i na rodzinnych zdjęciach. W zeszlym roku paliliśmy ognisko na dzialce Pauliny, wtedy byli tu moi rodzice. Wczoraj nie robiliśmy własnego ogniska, było ponuro, deszcz padał, a Ronny pracował. o 20 - stej przeszliśmy się do wsi. Nawet dużo ludzi przybyło, bo jeden z wiejskich chlopakow kończyl 30 lat, więc Valborg połączył ze swoją imprezą urodzinową. Nasz Nemo wszystkich obszczekiwał, Tilda się trzęsła, ognisko płonęło, stalismy w półkolu razem z innymi. Paulina rozpoznała wśród urodzinowych gości ludzi, z którymi chodziła do szkoły podstawowej. Pamietała ich imiona i po kolei opisywała mi ich jacy to oni byli w podstawowce. - Ten tutaj to - i wskazała jakiegoś łebka - to William, w szkole był zwyklym mobbare i skurwielem - teraz stał, gapil sie w ognisko trzymając za rekę jakąś małą dziewczynkę - jego corkę. Wskazala innego i opisała go jako cichego i milego. Niedaleko nas z piwem w garści stal inny człowieczek z kolczykiem w uchu, ale nie takim zwykłym, tylko takim kółkiem metalowym rozciągającym koniuszek ucha w wielką dziurę, przez które może przejść wielbłąd. Osobnik ten należy do gatunku ludzi męczacych - wszytko wie najlepiej, jest zarozumialy, a ludzie robią wszystko, by nie znaleźć się w jego towrzystwie. Opisała w krótkich słowach jeszcze kilka osób, postaliśmy jeszcze chwilę. Jens stwierdzil, że jest zimno jak cholera i zawrociliśmy do domu. I tak wygladal nasz rodzinny Valborg. Renee bawila w mieście z kolezankami, najpierw zjadła w swoim babskim towarzystwie obiad w restauracji, potem poszly do jakigoś klubu nocnego, a o pierwszej w nocy Natta przywiozła ją do domu. Nad ranem pojawil się w domu Ronny.

Dzisiaj, z powodu nudnej pogody, nie demostrowaliśmy w pierwszomajowym pochodzie. Nawet nie wiem, czy taki w ogole się odbył, bo po pijackich orgiach związanych ze świętowaniem Valborg, to w tym ewentualnym przemarszu uczestniczą pewnie tylko abstynenci i matki karmiące.

   

Zamiast pochodu dziewczyny przygotowaly pyszny obiad pod tytułem Västerbottens (nasz region) tarta. Główny skladnik dania to nasz żółty ser lokalny Västerbotten. Starty na wióry, pomieszany ze śmietaną i pieczony, jak to tarta w piekarniku. Po wyciągnięciu wygladal jak mój sernik. Nawet Ronny dał się nabrać. Jest to jednak danie obiadowe, a nie deser, ktore w zasadzie też mozna nazwać sernikiem. Podaje się go z kawiorem, creme fraiche i generalnie jest bardzo smacznym daniem.

Gdy dziewczyny gotowały, to mężczyźni pracowali. 

Jens na traktorze

Mikael wśród korzeni

Tak teraz wygląda działka, na ktorej Paulina i Mikael postawią swój dom.