Poezja i polityka

Na fejsie znalazlam takie oto arcydzieło:

To jest dopiero matczyna miłość!!! Nie wiem jedynie, czy to jest napisane na trzeźwo. Nastepny wiersz,  będzie przypuszczalnie nosił tytuł Santo subito. Treść tego cudactwa uważam za świętokradztwo. Poza tym Duda klamal ględząc, że chce być prezydentem wszystkich. On nawet nie ma takiego zamiaru. Rząd olewa równo, zapewne zwoła radę, ale tylko i wyłącznie, gdy premierem będzie Szydło. Nie wyraża namniejszej chęci, by z rzadem rozmawiać, co mnie dziwi, bo gdybym ja byla prezydentem, to najpierw spotkałabym sie z opozycją, by zdobyć jej przychylność. Ale takie bylo i jest PiS. Nigdy nie byli skłonni do wspólpracy. Bojkotowali Komorowskiego i jego zebrania. To nie są ludzie porozumienia, nie wyrażają chęci osiągania kompromisów. Szydło komentując z pogardą prośby Kopacz o spotkanie z prezydentem też daje świadectwo, że prezydent i PiS, to jedno i nierozerwalne ciało. On będzie reprezentował interesy Szydło, a Szydło interesy Dudy. Taka sobie spółka z.o.o Chciałam wierzyć, że ten zadufany w sobie Duda przełamie zły trend my kontra wy. Oni ciągle walczą. Walczą o władzę. To jest jakaś choroba. Nawet ta szalona w swojej miłości do syna kobieta głosi w ostatnim wersie zwycięstwo. O jakie zwycięstwo jej chodzi? Kogo nad kim? Oj, pan prezydent będzie musial bardzo nagimnastykować się, by zdobyć nie tylko moją sympatię, ale też, i to chyba jest najwazniejsze, zaufanie. Poza tym w referendalnym festiwalu powinno znaleźć się pytanie, czy Polacy życzą sobie, by państwo polskie mieszało się do spraw Ukrainy. Ja sobie tego nie życzę (ani Ukraina). Pomoc humanitarna, przygarnięcie i udzielenie schronienia uchodźcom stamtąd, jak najbardziej, ale żadne negocjacje. Niemcy i Francja nie graniczą z Rosją, a Polska tak. Już widzę, jak Putin się cieszy i łapy zaciera, gdy do stołu zasiądzie prezydent Polski.
W sumie nie o tym miało być, chcialam skupić sie na nalesnikach z twarożkiem, ktore sobie zrobilam na obiad, chciałam również wspomnieć o filmie "Panny z Wilka", ktory dzisiaj po raz kolejny obejrzałam dzisiaj wieczorem na TVP Kulturze (pewnie tez jakas manipulowana i zalezna od PO stacja). Piekne zdjęcia, wspaniali aktorzy, retro moda, soczysta zieleń, no i ten wiejski twaróg z miodem na śniadanie zagwarantowaly mi wolny, przyjemny czas najwyższej jakości. Wystarczył jednak jeden beznadziejny wiersz, ktory zdmuchnął nastrój wieczoru. Moja reakcja po przeczytaniu byla nastepująca:

1. zaniemowilam
2. opadly mi ręce
3. eksplodowalam śmiechem
4. popadlam w zadumę nad matczyną miłością. Musze zapytać moją mamę, czy z miłości do mnie napisala jakiś poemat o mnie i przypomnialam sobie, że ja też przeciez jestem matką i do tej pory nie napisalam żadnego peanu na cześć moich córek!