Genderowski poker

Najszczęśliwsza jestem, gdy wstawiam sernik do pieca. Najpierw cały dzień myślę o nim, w końcu z ociąganiem zabieram się za robotę, ktora nagle szybko idzie i ciasto w końcu ląduje w piecu. Zacieram ręce z zadowolenia, a potem czekam godzinę na mój ulubiony deser. Napełnia mnie poczucie dobrze spełnionego słodkiego obowiązku. Po kuchni, a za chwilę po całym domu rozchodzi się zapach pieczonego ciasta. Pachnie wanilią, rodzynkami i po prostu sernikiem. nawet taki wygląd  kuchni

  nie przeraża mnie, bo wonność sernika rekompensuje wizualne niedoskonałości. Poza tym, uważam że taki wygląd kuchni jest tylko świadectwem, że u mnie w domu się jada, a przede wszystkim świadczy o tym, że dom jest zamieszkały. Tu dzieją się rzeczy. Jeśli ktoś chce mieć wszystko na wysoki połysk, to...powinnien zamieszkać w muzeum, chyba. Poza tym nigdy nie twierdziłam, że jestem doskonałą panią domu. Poczekam aż ktoś to posprząta, najlepiej jakiś domowy mężczyzna.
A teraz podsumuję miniony tydzień:
poniedzialek - praca od rana do wieczora
wtorek - patrz powyżej
środa - patrz powyżej
czwartek - patrz powyżej plus konferencja
Za to wczoraj dzień roznil sie od pozostalych czterech tym, że Paulina, Joanna i ja poszlyśmy na obiad do restauracji w mieście. Restauracją udaje włoską i nazywa się Invito, ja nazywam ją czasami Invitro, chyba przez to, że w tv jest tyle debat dotyczących invitro i chyba stąd mi się to bierze.
Wczesniej, przed obiadem miałyśmy zamiar iść na wykład w ramach trwającego w mieście festiwalu literatury, ktory odbywa się raz do roku zresztą. Oczywiście wstęp kosztuje, a potem z bogatej oferty można sobie wybierać,  kogo chce się zobaczyć, a nawet posłuchać. Przyjeżdżają i prezentują swoje mysli i refleksje ludzie na co dzień zajmujący się literaturą - nawet pisarze. W programie zatem wyczytałyśmy, że będzie odczyt o polskiej literaturze od roku 1989. Temat marzenie! Jeszcze w czwartek, późnym wieczorem usiłowałyśmy zarezerwować bilety na piątkowy festiwal, a tu wielka niespodzianka. Wszystkie bilety były wyprzedane. Szok, szok, szok. Nawet załamałam się na chwilę. Miałam za to czas, by sprawdzić w Internecie, co stracę. Prelegentka nazywa się Renata Ingbrant. Pochodzi z uniwersytetu w Sztokholmie, napisala pracę "Kobiecość i męskość w Polsce: dwa studia o gender, kulturze i polityce. No i wszystko stalo sie jasne, dlaczego zostala zaproszona jako gość. GENDER jest tym magicznym slowem, wytrychem, na ktorym dzisiaj mozna zbić niezły kapitał. Nie wiem, czy sama nie pożegluję w tym kierunku. Z Internetu dowiedziałam się, że w w 2010 roku zostalo jej przyznane 1485000 (jeden milion osiemdziesiąt pięć tysięcy) koron (w polskiej walucie będzie tego około połowa) na pracę naukową nad Bilder av manlighet och manlighetens förvandling i polsk prosa under perioden 1884 - 1939. Co w naszym języku oznacza - Wizerunek męskości i przeobrażenia męskości w okresie 1884 - 1939. Aż żałuję, że sama na to nie wpadłam! Ale właściwie pozostaje mi przedział czasowy od 1939 do dzisiaj (?). W tym roku pani Renata otrzymała stypendium Elsy Swenson - 25 000 koron przyznawane przez bibliotekę w Umeå. Poza tym w kręgu jej badań naukowych znajdują sie polskie poetki, między innymi Anna Świrszczyńska z prespektywy feministycznej.  Na zdjęciach wygląda ona bardzo sympatycznie - Renata, nie Elsa. Większość wykładów czy seminariów dotyczyła gender. Jest to w tej chwili najlepsza karta przetargowa na poziomie krajowym,wojewodzkim i lokalnym. Może warto nią zagrać? Przez ten gender już sama nie wiem, czy mam ugotowac jutro obiad, czy nie? Może jutro nie ugotuję, ale w poniedzialek, wtorek i przez resztę życia? kto to będzie za mnie robił? Może ten mój maczo mężczyzna? Juz kiedys pisalam czym ten facet by mnie karmił, ziemniakami z proszku, usmażoną na czarno kiełabasą i goframi! A co ja mam zrobic z moja kobiecościa? Chociaż Ronny i tak twierdzi, że jestem jak facet. Więc może ja wcale nie jestem kobieca i nic nie muszą zmieniać(?). Powiada się na mieście, że kobiety za mało zarabiaja, bo one nie potrafią postawić na swoim, tylko od razu dziekują za te kilka groszy podwyżki. A jak ja mam rozmawiac o podwyżce z szefem - kobietą? Nie moge jej nawet zarzucić, że jest mężczyzną i dlatego z góry traktuje mnie jako ofiare i kogoś na kim można zarobić i wykorzystać.
Nowicka jako kandydatka na prezydentkę glosila na swoim wiecu, że więcej kobiet w polityce, to lepsza opieka socjalna. Własnie ta opieka dowodzi, że nią zajmują sie kobiety, a nie mężczyźni, bo gdy rządzą mężczyźni, to i opieka jest do dupy. Ona powinna przeobrazac tych mężczyzn, by posiedli wrażliwość kobiet i odpowiedzialnie zaopiekowali się tymi slabymi w spoleczeństwie, a nie od razu udowadniać, że to tylko kobiety maja jakies pojęcie o opiece i dobre serce. To była właśnie próbka analizy z perspektywy gender. Kazać mężczyznom być jak kobiety. Przeczytałam również, że na filmy tez nalezy patrzeć z perspektywy feministycznej, a feminizm jest synonimiczny dla gender,a gender to rownież zagadnienie seksizmu. A więc ogladając jakikolwiek film należy zadać sobie 3 pytania z seksistowskiej perspektywy:

1. Czy w filmie wystepują przynajmniej dwie kobiety mające imiona?
2. Czy one z soba rozmawiają?
3. Czy one rozmawiaja o czymś innym, czy tylko o mężczyznach?

I tymi pytaniami/ kryteriami rozstaję się z Wami.

Takie role odgrywają kobiety w amerykańskich filmach (z Polityki), a Polityka wzięła dane z Opus Data.

    PS. Paulina doniosła mi właśnie, że zorza pojawila się na niebie. Idę się pogapić na nią.