Na co komu chłop w domu?

Z dnia na dzień jesień coraz bardziej traci swój urok. Jest mokro, wilgotno, deszczowo. Drzewa, szczególnie brzozy już wyłysiały. A dzisiaj rano zamiast deszczu padal śnieg. Na szczęście temperatura jest plusowa i ten snieg znim dotknął ziemi, to znikał. Własciwie to jest listopadowo, a wczoraj w gazecie straszyli, ze przed nami ciężka zima z ekstremalnie niskimi temperaturami. Niedlugo przekonamy się, czy te przepowiednie sprawdza się. Pogoda jest w tej chwili taka, ze powinna wlaściwie dolować czlowieka i wpędzac go w chandrę. Ale nie mnie. Czas w pracy mam tak szczelnie wypelniony, że nie mam czasu na nastolgie, chandry i zdołowany nastrój. Chociaż, przyznam szczerze, że na ten okres nijakiej pogody wolałabym przeobrazić sie w panią domu. Chciałabym piec smakowite ciastka, wyszywać serwetki, czytać prasę, piłowac paznokcie, dbać o urodę i dom oraz spokojnie planować i podawać rodzinie wykwintne obiady. Co by tu feministki nie głosiły, to jednak to kobiety moszczą dom.  To, co kiedyś wydawało mi się męczącym i nudnym obowiązkiem, kolem młyńskim dyndającym u szyi, dzisiaj jest moim marzeniem. Możliwe, że chłopy też może sobie całkiem nieźle radzą na polu domowym, chociaż z tym może bywa różnie, ja osobiście nie jestem tego pewna. Może widzieliście jak jeden taki pomysłowy Dobromir z Norwegii usiłował włączyć odkurzacz. Jesli nie to popatrzcie, a jak klnie przy tym:

Moj mąż też zasługuje na pochwałę, za to że zrobił najszybsze pranie na świecie. Wczoraj wieczorem nadąsany i lekko obrazony na mnie, za to, że zmęczona i zirytowana warknęłam na niego, poczlapał do pralni, by wstawić swoje ciuchy do prania. Słyszałam z kuchni jak wyciąga szufladę, napelnia ją proszkiem, a potem głosno i demostracyjnie zamyka ją i coś tam do siebie pod nosem mrucząc startuje to dziwne urządzenie zwane pralką . A do moich uszu doszedł...dźwięk wirówki. Po kilku minutach nastala cisza. Poszlam do pralni, otworzylam pralkę i zaczęłam się glośno smiać. Zawolałam do obrażalskiego, że jego ciuchy już są nie tylko wyprane, ale też i całkiem suche. Zerwal się z sofy i przybiegł do pralni. "Tak szybko!?" wykrzyknął bardzo zdziwiony. "Chłopie, przecież ty wstawileś końcowe wirowanie". Męska duma, nie pozwalala mu jednak zapytać mnie, ktory program ma wybrać. Wbił wzrok w pokrętła jedno z temeraturą, a drugie z alfabetem i zaczął nimi kręcić ględząc podobnie, jak ten Norweg na filmie, tylko nieco ciszej. Stalam i patrzyłam na każdy ruch jego reki. W końcu nie wytrzymał i zapytał zupelnie pokonany "to co mam wybrać?" Nie warto się obrazać na żonę, pomyślałam sobie. Przyszła koza do woza! Nie udzielilam mu tak od razu pomocy, tylko zapytalam, jaki rodzaj prania sobie życzy. "Łagodny" odpowiedział. "To ty wsadziłeś do tej pralki wełniane ciuchy?" "Nie, moje robocze". "Coś takiego! I ty chcesz, żeby te twoje robocze łachy wyprały się w 30 stopniach?" Stał osłupiały, wyglądał jak bezradny znak zapytania. Okazałam jednak dobre serce i wybrałam odpowiedni program.