Angielska pogoda

Leje, pada, mży już cały tydzień. W takiej aurze ciężko znaleźć jakiekolwiek natchnienie. Na szczęście pozostaje praca i to tak intensywna, że nie pozwala na żadne roztkliwianie się, dzielenie wlosa na czworo i melancholijne wzdychania. Po pracy przebierałam czarne jagody, ktore ostatnio wyczesywalam w lesie To jest dopiero robota! Czarno robilo mi sie przed oczami od tych czarnych jagód, te listki, patyczki, igiełki i inne runo leśne ktore zawędrowalo razem z jagodami do wiadra pieknie się poprzyklejało do owoców i zmienilo swoją barwę na czarną. Przy okazji poplamiłam sobie białą bluzkę tymi jagodami, klęłam pod nosem i zazdrościłam Kopciuszkowi, że ta miała tylko do oddzielenia groch od popiołu. Ten groch i popiól, to zadna robota w porównianiu z oddzielaniem jagód od reszty. No, ale kilka słoików jagodowej marmolady jednak udało mi się zrobić, z czego jestem bardzo zadowolona. Teraz pozostają borówki. Ale te oczyszcza się łatwo, bo są suche, a nie ociekają sokiem jak te jagody. Czwartek spędziłam na uniwersytecie, tam zetknęłam się z oryginalnym człowiekiem, ktory został mi przydzielony jako mój promotor. Temat mojej pracy dyplomowej potraktowany zostal bardzo marginalnie, bo promotor opowiadał mi o swojej misji na Ukrainie, w Rosji i Argentynie, a celem misji była z jego strony walka o prawa człowieka. To znaczy nie chodzil po ulicach i demonstrował, ale wykładał i nauczał. Nastepnie opowiadał mi o kimś ze swojej rodziny, ktory był prawie umarły, ale polski neurochirurg przywrócił go do życia. Podal mi swój numer telefonu zaznaczając przy tym, że w zasadzie jest on caly czas wyłączony. Na szczęście podał mi również swój e-mail. Nastepnie zaczął snuć rozważania na temat najnowszych prac naukowych nad ludzkim mózgiem. Tak, na pewno było to bardzo ciekawe, ale do mojej pracy zupełnie nieprzydatne. W pewnym momencie wtrąciłam, że żaden na świecie naukowiec od mózgu nie jest w stanie powiedzieć o czym ja w tej chwili marzę. Promotor przerwał i pytająco na mnie spojrzał. "Marzę o kawie" - wyjawiłam - "i o ciasteczkach" - dodałam. No i na tym zakończyliśmy nasze konsultacje naukowe. A swoją drogą ciekawe jak będzie wyglądać ta nasza współpraca. Wczoraj większą część dnia spędziłam w nowej szkole Renee. Szkoły zaczęły swoją edukacyjną działalność 20 sierpnia i tym samym Renee z wielką ochotą (naprawdę!) rozpoczęła naukę w nowej szkole. Pod koniec swojej dziewiątej klasy Renee zaskoczyła nas wszystkich swoim wyborem szkoły średniej. Stalismy w domu z rozdziawionymi gębami, gdy oznajmiła, że idzie do szkoły...rolniczej. Stwierdziła, że ma dosyć miasta i dbania o swój city - look. Mam nadzieję, że nagle gdzies w połowie pierwszej klasy nie zmieni zdania. A na razie zmieniła buty - wysokie obcasy odrzuciła w kąt i chodzi w trampkach. W szkole już zdążyła jeździć na traktorze i to jako kierowca, a nie jako pasażerka, zapoznała sie ze szkolnymi świnkami i dostała pod opiekę cielaka. Na razie po dwóch tygodniach nauki jest w dalszym ciągu zadowolona. Wczoraj w jej szkole odbywała się otwarta impreza dożynkowa . Renee ze swoja klasą występowała jako gospodyni imprezy. Oczywiście sprzedawali ciastka, kawę, oprowadzali ludzi po szklarniach, w ktorych samemu można było pozrywac z krzaków pomidory i je kupić. Do szkolnej imprezy podłączyli się również prawdziwi rolnicy ze swoimi produktami - miodami, chlebami, dżemami, sokami. Okolica szkoły jest bardzo ładna - mają tam staw, ogrody, szklarnie, stajnie, obory. Poza tym wszystko jest zmechanizowane i ekologiczne. Teraz nauka stawia na ekologię. Oczywiście deszcz padał zdrowo, ale cp tam deszcz, gdy mialam na sobie pelerynę, za to buty - pantofle na niewielkim konturnie. Ubabrałam sie w błocie, krow już nawet nie oglądałam, gdyż teren był totalnie wydeptany, bo tłumy chciały oglądać krowy jakby one były czymś zjawiskowym lub z innego świata. Ja w każdym razie wiem jak wygląda krowa. Przechodzacy obok mnie ludzie tez popatrywali na moje buty jakby te też były z innego świata. Każdy człowiek miał na sobie kalosze, a ja jak ta idiotka stałam w pantofelkach. Nie mam pojęcia jaka jutro będzie pogoda, wiem za to że jutro zaczyna sie nowy tydzień pracy, a Ronny ma urlop. Jutro zaczyna się przecież polowanie na łosie.

PS. Jutro zdjęcia, bo juz nie mam siły. Pa!

tutaj uczniowie myją swoje brudne buty

różne gatunki ziemniaków

znalazła się nawet niebieska odmiana

ziemniaczana królowa

szkolne szklarnie

stoiska z zieleniną

rajska jabłoń

a tak pszczoły robią miód

sklep przyszkolny z miodami, sokami, powidłami

pomidorowa dżungla

Paulina i Renee w szkolnej oranżerii

a to moje pantofle