Mało kolorowy jarmark

Jest bosko! Poranek był skąpany w słońcu. O godzinie ósmej obudziła mnie moja psinka. I dobrze zrobiła. Wstałam z ociąganiem, poczłapalam do kuchni, nastawiłam wodę na kawę.  Z kawą wyszłam na taras, usiadłam na fotelu przesłoniętym kwiatami i wsłuchiwałam się w naturę. Kogut sąsiadów wrzeszczał na całe gardło tak głośno, że aż zachrypł, a w przerwach między jego pianiem kwakaly czy gęgały albo kaczki, albo gęsi, albo jedno i drugie. Przyznam, że te ptasie plotki są bardzo miłe dla ucha. Na szwedzką wieś wraca do łask wiejski styl życia. Sama powoli zastanawiam się poważnie nad kupieniem żywego drobiu, bo chcę mnieć własne ekologiczne jajka od zadowolonych kur. Wyglegiwałam się na fotelu do godziny 10 - tej. Kot leżał pod ławką, Tilda na tarasie, a kogut piał. Było tak gorąco, że zadne komary czy inne latające świństwa nie zakłócały mi spokoju. Miałam wrażenie, że zatrzymałam świat. Po dziesiatej zrobiło się duszno - gorąco. Dzisiaj obudziła mnie Tilda, a wczoraj...mucha. Te szwedzkie normalne tzw. domowe muchy  (Musca domestica) są cholernie namolne. Polskie łażą sobie spokojnie po suficie, a te szwedzkie po człowieku. Mieć taką w pokoju na noc, to po prostu nie mieć nocy. Przedostatniej nocy już mnie ramiona bolaly od wymachiwania, by cholerę przegonić. Odlatuje taka na ułamek sekundy i wraca, a to łazi po szyi, a to po czole, a to po policzku, czy po innych częściach ciała wystających spod kołdry. O pierwszej w nocy dałam za wygraną, byłam zmuszona wstać. Albo mucha albo ja! Poszłam na poszukiwania broni masowego rażenia czyli packi na muchy. Trochę czasu mi zabrało, by ją odnaleźć. Gdy ją w końcu znalazłam w pralni, to weszłam uzbrojona w nią do sypialni. Włączyłam wszystkie światła, no i zaczęłam polowanie. Z powodzeniem. Około drugiej w nocy pokój był oczyszczony z musca domestica, a ja padłam wykończona na łóżko, a packę położyłam na podłodze przy łóżku, by była w zasięgu reki w razie potrzeby. Czy muchy nigdy nie śpią? Całymi dniami mam otwarte na oścież drzwi wejściowo/wyjściowe ze względu na psa, ktory ciągle wędruje w tę i z powrotem, no i muchy wykorzystują tę sytuację. W południe pojechałam do Sävar, bo właśnie tam odbywał się jarmark połączony z różnymi konkursami  z okazji ostatniej bitwy, ktora odbyła sie w 19 sierpnia 1809 roku. Sävar było ostatnim polem bitwy w historii Szwecji. A bili się Szwedzi z Rosjanami. No i Szwedzi...przegrali i wtedy wlasnie stracili Finlandię na rzecz Rosji. Trzy lata temu na łąkach w Sävar odbyła się rekonstrukcja tej bitwy z okazji 200 - lecia. (Pisałam o tym na moim pierwszym blogu www.kaffe-latte.blog.onet.pl Od tego czasu w Sävar co roku odbywa sie tego dnia jarmark. Nikt z rodziny nie chcial ze mną jechać. Pojechalam sama, no i musze stwierdzić, że Jarmarku Dominikańskiego to on nawet przez chwilę nie przypomina. Pięć straganow na krzyż i to z towarem takim, ktore u nas w Polsce sprzedają babcie na bulwarach przy plaży - dziergane skarpety i czapki, no i wystawiona była sztuka. Spotkalam parę znajomych osob, chwilę pogadalam, no i czarna burzowa chmura pojawila sie na lazurowym niebie. Wsiadlam do samochodu i zawiozlam się do domu. A oto krotki fotoesej z jarmarku w Sävar: