Slow niedziela

Taka niedziela to błogosławieństwo! Ciepło jesienna. Na razie brzozy gubią swoje liście. Wszystkie są szafranowo - żółte. Spotkałam się z Pauliną w mieście, poszlyśmy do kościoła, a potem na późne śniadanie do Bokcafé (kawiarnia z książkami).

bufet kawowo - herbaciany

ja przed Bokcafe

 W pobliżu kawiarni znalazłam "czerwony uśmiech" - symbol Umeå jako stolicy kultury i poszlam w ślady pewnej dziewczyny, ktora pozuje do zdjęcia w National Geographic Traveler Poland (patrz poprzedni wpis), voila, oto cała ja:

Wolny czas  lubię spędzać slow (wolno). Lubię posiedzieć, poczytać, popatrzeć wokół siebie lubię poleżeć jak widać na załączonym obrazku, za to moja Paulina lubi chyba action. Wczoraj brała udział w jakimś biegu na 10 km i dobiegła. Biorąc pod uwagę fakt, że moja córka jest w stanie błogosławionym! Tak, tak w końcu i nareszcie zostanę...babcią! A gdy jadłyśmy śniadanie w Bokcafe, to jej mąż właśnie biegł w maratonie. Dziwny jest ten maraton, bo jego długość wynosiła 48 km, a przecież wiadomo, że maraton to 42,195 km. Tydzień przed swoim ślubem też brał udział w biegu maratońskim w Sztokholmie. Prawdę powiedziawszy podziwiam tych biegaczy, ale nie całkiem rozumiem, po co tyle wysiłku wkładać w bieganie dla samego biegania? Dlaczego ludzie maltretują siebie? Chociaż Paulina twierdzi, że to przyjemność, a nie żadna męczarnia. Hmm, czyżby?
Po moim powrocie do domu Renee razem z Jensem zrobili kolorowy obiad, ktory zjedliśmy na mojej uroczej werandzie.

podano do stołu

 

tacos 

A ja na kolację upiekłam drożdżowe bułki z cynamonen. I cała rodzina była dzisiaj szczęśliwa! A teraz wolno zbieram się do łóżka, by jeszcze spędzić kilka uroczych chwil z Bezcennym.