Prima aprilis - dzień bez żartów!

Niby prima aprilis, a jakoś nikomu nie udało się mnie oszukać czy nabrać. Nawet, gdy dostalam sms od Pauliny następującej treści: "Ja zrobię dzisiaj obiad", to wiedziałam że to nie żart. Ronny też mnie niczym nie zaskoczył, chociaż może tym, że wczoraj czuł się przeziębiony, więc dzisiaj został w domu jako ten biedny chory. Na szczęście kuruje się sam. W naszej lokalnej gazecie zamieszczono takie oto zdjęcie:

ukazujące pensjonariuszy domu starcow wyprowadzonych na spacer na "smyczy" - widzicie chyba tę niebieską linę przywiązaną do wózków. Dzięki tej linie, jak to wyjaśniono są mozliwe wyjścia grupowe. I wiecie co, ja od razu wiedziałam, że to jest tzw. żart prima aprilisowy, bo z tego co wiem, to ci starcy raczej całymi dniami siedzą w tych swoich domach starców, które bardzo rzadko opuszczają. Nic mnie dzisiaj nie rozbawiło. Wiadomo - wtorek, moj najdłuższy w ciagu tygodnia dzień pracy. Wyśmienty obiad zrobiony przez Paulinę zrekompensował mi obecność chorego faceta w domu. Objadałam się zapiekanymi brokułami, kalafiorami, marchewkami i bezmięsnym mięsem (sojowe) i poczułam się w siódmym niebie. Paulina i Mikael przebywają teraz u nas, bo obydwoje dzielnie pracują na tej swojej działce - przygotowują grunt pod budowę domu. Mikael rąbie drwa, a Paulina je ładnie układa. Jeszcze domu nie mają, ale już przygotowują opał na zimę. W poniedziałek Paulina pojedzie do innego miasta - Östersund, na rozmowę kwalifikacyjną. Jest w tej chwili bezrobotna, więc szuka pracy. Podania wysyła, gdzie tylko się da. No i została zaproszona na tę rozmowę. Na 104 przysłanych podań o tę pracę, wybrano tylko 4 osoby na rozmowę. Nie za bardzo uśmiecha się jej praca tak daleko od domu (ponad 400 km), no ale to tylko zastępstwo do końca tego roku kalendarzowego. A że ona należy do szczęśliwej grupy optymistów, to wierzy, że robota prędzej czy później się znajdzie niedaleko domu. Od swojego kolegi, ktory również zakwalifikowal się do rozmowy, ba nawet ma ją już za sobą dowiedziala się troche o tym urzędzie, bo on tam pracuje, ale chcial zmienić stanowisko, zatem wyrazil swoje zainteresowanie tym zastępstwem. Powiedzial jej, że pytania komisji były delikatnie mowiąc dziwne. No, bo jak odpowedzieć na pytanie: "w czym jesteś lepszy/a od innych?" Powiedziałam córce, że zadalabym rownież pytanie: "Od innych? To znaczy od kogo? Na przykład od was? (i tu zwróciłabym się wprost do komisji), a potem dokończyła "jesli od was, to nie wiem czym, bo was nie znam, ale jestem lepsza od mojej mamy w przyrządzaniu wegetariańskich potraw". Poradziłam jej, żeby na tym wywiadzie sprawiała wrażenie, że tak specjalnie to jej nie zależy na tej robocie. A głupie pytanie niech kontruje też pytaniami. No i jeszcze jedna wiadomość i to bardzo prawdziwa. Muszę wymienić łożysko w moim samochodzie. Część ta kosztuje prawie 2 tysiące koron, a ile robocizna, to jeszcze nie wiem. I to cholera jest najprawdziwsza i bardzo bolesna prawda, a nie jakiś żart. Do tego jeszcze ta pogoda. W nocy mroz, a w dzień zaledwie pięć stopni. No ile tak można!?  Mój stan może tylko zobrazować to świetne zdjęcie z facebooka: