Po drugiej stronie Bałtyku

  Cześć!
Dokładnie tydzień temu w piątek rozpoczęłam podróż promem do Gdańska. W tym momencie spałam sobie smacznie gdzieś między Szwecją a Polską. Do portu na Westerplatte dobiłam w upalną sobotę. Przypłynęliśmy godzinę...wcześniej, bo powodem były regaty i tłok w gdańskim porcie.W podróż wybrałam się z moją koleżanką i do Nynashamn jechałyśmy jej samochodem. Miałyśmy czas do godziny siedemnastej w piątek, by pokonać 700 kilometrów. Wystartowałyśmy z mojego domu równo o godzinie 8 - mej rano. Akurat w ten dzień, kiedy do nas w końcu zawędrowało lato. Kilka dni przed podróżą pakowałam się, sprzątałam w szafach, robiłam zakupy i zostawiałam różne instrukcje dla pozostającej w domu rodziny. Ostatniej nocy przed wyjazdem spałam w sumie dwie godziny. W sumie, bo ciągle się budziłam, a spać położyłam się właściwie nad ranem w piątek. Każdego roku przerabiam podobny scenariusz związany z tym moim pakowaniem, przymierzaniem, odkładaniem rzeczy z kąta w kąt i przenoszeniem w różne miejsca. Zatem nie ma tutaj o czym pisać, równie dobrze mogłabym wyciąć i wkleić wpis z zeszłego roku. Jedyne nowe, co w tej podróży było, to prom. Stary - nowy prom Wawel zastąpił Scandinavię. Gdy wjeżdżałyśmy na bazę promową czekało już zaparkowane przy nabrzeżu wielkie kanciate pudło z dwoma trochę przechylonymi ku sobie kominami i jak się okazało, to był ten Wawel. Wygląd tej łajby przestraszył mnie nieco. Czekając w kolejce samochodów na wjazd na pokład, gapiłam się w rozwartą paszczę statku i stwierdziłam, że wygląda on jak zrobiony z tektury. Byłam jednak tak zmęczona, że jedyne o czym marzyłam, to wysiąść z samochodu i rozciągnąć się na jakimś łóżku. Kabiny okazały się naprawdę nowe - świeże i ze współczesnym designem, nie tak jak Scandinavia ze swoim lookiem z epoki późnego Gierka. Wawel przeszedł kapitalny remont, stąd ta świeżość. Po zjedzeniu lekkiej kolacji poszłyśmy do łóżek, a nie do klubu nocnego na tańce i drinka jak to jeszcze w czasie jazdy planowałyśmy. Wygląda na to, że jesteśmy cienkie Bolki, bo po wielogodzinnej jeździe wymiękłyśmy i poległyśmy. Tak było tydzień temu. A teraz...
Po upalnym weekendzie nastąpiło ochłodzenie - wieje, pada i nie wiadomo w co się przyodziać. Pogoda jest szwedzka. Och, że też ja nie mogę uwolnić się od tej Szwecji nawet podczas urlopu!
W ciągu mojego gdańskiego tygodnia zaliczyłam plaże, spacery wzdłuż linii brzegowej na trasie Gdańsk - Zaspa aż do Sopotu, Stare Miasto w Gdańsku, trzy księgarnie, cztery bary, w tym dwa plażowe, spotkanie dla rodziców w liceum ogólnokształcącym, wernisaż sztuki monumentalnej, dwie flachy wina, kilo sernika, hektolitry kawy i wizytę w Urzędzie Miasta. Mój bratanek ze swoimi rodzicami zwiał na Maltę, więc ja zameldowałam się na zebraniu dla rodziców pierwszoklasistów. Na zebranie poszłam z przyjemnością, ponieważ mój bratanek wybrał liceum, w ktorym i ja się uczyłam. Obeszłam korytarze, obejrzałam stare, czarno - białe zdjęcia nauczycieli porozwieszane w ramkach na ścianach. Znalazłam też zdjęcie okropnej baby od matmy. Żałowałam, że nie mam z sobą jakiegoś czarnego mazaka, bo z przyjemnością dorysowałabym jej wąsy i rogi. Poznałam kadrę nauczycielską mojego bratanka, która będzie kształcić go przez najbliższe trzy lata. Kadra o tyle dobra, bo ich uczniowie właśnie w tym roku zdali matury, a musicie wiedzieć, że w tej szkole matury zdało 100% uczniów. Dyrektor po powitaniu oznajmił, że wszyscy nowi uczniowie we wszystkich pierwszych klasach mają świadectwa z czerwonym paskiem. Mój bratanek jest w klasie tzw. politechnicznej czyli takiej, w której matma i fizyka (brrr) jest na jakimś niemożliwie wysokim chorym poziomie. Ja chodziłam do biol - chem. Miejmy nadzieję, że uczniowie tej szkoły, jeśli ich mądrość utrzyma poziom będą stnowić elitę w przyszłości, bo jak to zauważył pewien młody człowiek w autobusie jadącym do plaży - "Niemcy zrobili naprawdę swoją robotę skutecznie likwidując całą polską inteligencję, co widać to po obecnych politykach - prostackich, głupich i prymitywnych. Chłopak sam powiedział, że urodził się w 91 roku, więc on nie pamięta dziadostwa i Polski siermiężnej, ale interesuje się historią kraju i dużo czyta o polityce szczególnie dotyczącej III RP i widzi, że to są ciągle ci sami ludzie, ktorzy tylko tasują się na różnych stanowiskach. Zatem powiedziałam mu, że w takim razie pozostaje mu tylko Kukiz, bo ten jest zupełnie świeży w polityce. Chłopak aż jęknął i złapał się za głowę i oznajmił, że gdyby Kukiz był jedynym kandydatem, to by też na niego nie głosował. Muszę powiedzieć, że ten młody chłopak był niezwykle miły, uprzejmy i pięknie wysławiał się, do tego okazał się bardzo mądry.
Do Urzędu Miejskiego zaprowadziła mnie potrzeba. Potrzeba wyrobienia dowodu osobistego. Mój polski paszport stracił wazność, a ja chcę glosować na jasieni, ale muszę posiadać albo aktualny paszport, albo dowód. Tym razem czuję, że muszę zagłosować w wyborach parlamentarnych, by zapobiec złu, które tu nad Polską czyha.
Piątkowy, zimny wieczór spędziłam na wernisażu sztuki monumentalnej. Na ścianach szczytowych wysokich bloków zakończono malowanie murali, są bajeranckie (zdjęcia jutro)! Ciekawskich bylo dosyć dużo. Na przodzie naszego pochodu szło trzech muzykantów skocznie przygrywając. Zatrzymywaliśmy się przy ozdobionych blokach, kurator "wystawy" przedstawiał autorów i opowiadał o zawartości obrazu. Po obejrzeniu pięciu tegorocznych murali zaproszono publikę na poczęstunek. Wyszynk był wystawny - bufet z gorącym daniem na ostro, salatki, chleb i bardzo smaczne wina i czerwone i białe, a oprócz tego jabłka, ciastka i herbatka. No, takiego obfitego wernisażu, to ja w Szwecji nie przeżyłam. Gdy nastąpiło otwarcie Muzeum Kobiet w Umea połączone z wernisażem, poczęstunkiem były...oliwki! Takie zwykłe ze słoika. Obciach normalnie! Innym razem pamiętam na jakimś wernisażu czipsy i cydr bezalkoholowy, też obciach.