Na szczęście to już koniec!

Świat jakoś się nie skończył w tym roku, za to ten rok dobiega końca. I bardzo dobrze, bo już mam powoli dosyć tego świętowania! Mialam spędzić je na lenistwie, a spędziłam głównie kuchni. Pochodziłam trochę na bieżni, spalilam nawet 5 całych kalorii, ale ta bieżnia i tak jest bez sensu, skoro caly czas chodzę, drepczę po kuchni. A to trzeba wyciągnąć umyte gary ze znywarki, a to wstawić brudne, a to wyjąć talerze, a to je pochować do szafek, za chwilę pokroić ciasto, wylożyć na tacę, wstawić wodę na kawę, wyjąć napoje z lodowki i wstawić do niej mleko, maslo, wędlinę. Siadam na krzesle, zamrugam dwa razy oczami i dawaj dalej – trzeba wyjąć mięso z zamarażarki, pójść do garażu po ziemniaki, obrać je. No i wiadomo co dalej, nalezy obrane pyry umyć, przepołowić, wrzucić do gara, zalać wodą, wstawić do gotowania. Siadam. O! Cholera! Zapomnialam je posolić. Wstaję. No, tak trzeba zmienić obrus (bo u mnie jest w dalszym ciągu światecznie). Szukam w czeluściach szafki jakiegoś innego z motywami choinkowymi, jest! Wyciągam, złożony jak harmonia. Pędzę do żelazka i w trakcie prasowania odkrywam, że ma jakieś plamki, w dodatku zaschnięte. Kto wepchnął go na półkę z czystymi ścierkami, obrusami, serwetami? Szybkie pranie ręczne, suszenie w suszarce, prasowanie. Rozkładam na stole świeży obrus, a siebie na krześle. Podrywam się nagle, bo ziemniaki rozgotowują sie na miazgę. Odcedzam, chwytam pomidory i myję. Rozglądam się za nożem. Oczywiście leży brudny w zmywarce. Szoruję go pod bieżącą wodą. Kroję warzywa na salatkę. Itd. Itd. I tak wygląda moje odpoczywanie. Siadam, wstaję i tak w kółko. Cały ten wolny, świąteczny czas nie robiłam nic innego, tylko krzątałam się. Tak, kobiety się krzątają, a mężczyźni siedzą ewentualnie czasem przemieszczają się. Nie dziwię się potem komentarzom męża skierowanym do mnie: - „ciebie to jest wszędzie pełno”. Widzicie, jeszcze chciałby, żebym miała na sobie czapkę – niewidkę! Wczoraj w dodatku świętowaliśmy jego urodziny. Dostał prezent od swojej matki zaopatrzony w świetną kartkę z zyczeniami. Oto kartka: 

tlumaczenie:
"to sie stanie, gdy będziesz stary:
gorszy sluch,
gorszy wzrok,
sztywne stawy".
W przypadku Ronnego wszystko się zgadza.

  Chociaż w środku był dopisany ciąg dalszy - "jakie to szczęście, że jesteś jeszcze młody!!!"

Jaki Sylwester, taki cały rok. W takim razie świetne prognozy mam na przyszły rok. Siedzimy z Ronnym sami jak te dwa stare pierniki w domu, ubrani codziennie i gramy w ... Bingolotto. To taka gra telewizyjna. Wcześniej trzeba kupić kupon, a potem zakreślać wywołane w telewizorze liczby. Wystarczy mieć pięć trafnych liczb, ktore leżą w jednym rządku, to wtedy czeka wygrana, np. najnowsze volvo v 40, to o ktorym ja marzę. Za chwilę idę zakreślać następne liczby. Już dwa razy wywoływali i nawet nie znalazlam się w pobliżu żadnej wygranej, no, ale do trzech razy sztuka. Około północy pójdziemy do mojej teściowej wypić szampana i chwilę pogadać. Ja chyba nawet nie wypiję, bo przypuszczalnie muszę odebrać dziewczyny z miasta. Gdy Wy będziecie tańczyć i obsypywać się konfetti, to ja będę siedziała za kierownicą i zasuwała do miasta. Nie rozpaczam z tego powodu. Jak już wyżej napisałam mam dosyć wszelkiego świętowania. Wszystkim Wam życzę wyśmienitej zbawy, a w Nowym Roku samego zdrowia, szczęscia, spełnienia marzeń, uśmiechu, życzliwości i po prostu wszystkiego najlepszego!!!