I tak minęły święta

I już jest po świętach. Ogrom przygotowań, sprzątania, gotowania, uwijania się i nagle koniec. W Wigilię podzieliliśmy się opłatkiem, zjedliśmy wieczerzę polsko – szwedzką. Był karp, był barszcz, były pierożki z kapustą i grzybami, łosoś wędzony na ciepło, łosoś wędzony na zimno, śledzie w różnych sosach, szynka gotowana, köttbullar czyli kuleczki z mięsa mielonego, pokusa Janssona – ziemniaki pokrojone w cienkie krążki zapiekane w sosie beszamelowym z ansjovis. Köttbullar, pokusa i szynka to standardy wigilijnego stołu szwedzkiego. Ryby również poza karpiem, ktory należy do stołu polskiego. Paulina ugotowała ten przepyszny barszcz i zrobiła również pierogi, ktorych nadwyżkę skonsumowalam we wtorek na śniadanie i to bylo moje wtorkowe żywienie poza dwoma kawałkami sernika i trzema kawalkami piernika. W wigilię tak się najadłam, że mnie to trzyma aż do tej chwili. Także w pierwszy i drugi dzień świąt pościłam. Naprawdę. Ale nie głodowałam. We wtorek zjadłam te kilka pierogów, a dokładnie siedem sztuk, a w środę dwa cienkie plasterki szynki z chrzanem, no i oczywiście sernik. Ze mną jest coś takiego, że gdy ja widzę górę jedzenia, to mi się od razu jeść odechciewa. Nie mam w ogóle łaknienia. Tu skubnę, tam dziobnę i już jestem najedzona. Po kawie poszliśmy do teściowej, która świętowała wigilię ze swoją córką i jej rodziną przybyłych z Göteborga oraz z najmlodszym synem Rogerem przybyłym ze Stanów. Po wigilijnym objadzeniu sie w domu poszliśmy objadać się do teściowej. Oczywiście żartuję, poszliśmy spotkać się z rodziną. Stół u teściowej był cały zastawiony różnymi wypiekami, czekoladami i cukierkami łącznie z tortem. Każdy z nas poczęstowal się symbolicznie, a tortu nie tknęłam. Za oknami trzeszczal mróz, około minus 20 stopni. Spacer między domami od nas do teściowej dobrze mi zrobił, bo trochę wychodziłam pełny brzuch, a na mrozie chyba więcej kalorii się spala? Nasza Wigilia chociaż bez Dennisa, który nagle wsiadl w samochod i gdzieś zniknął czym sprawil wielką radość Renee minęła harmonijnie i wesoło. Aż do momentu otwierania prezentów. Ogólnie wszyscy sprawiali wrażenie zadowolonych, ja też. Między innymi otrzymałam bilety do opery, czek do sklepu obuwniczego ecco, bransloletkę, krem, ktory zrobil Mikael. Tak, tak sam zrobil, bo sie na tym zna. Ronny otrzymał bieżnie do chodzenia, bo cierpi na swoje stawy kolanowe. Ma dużo chodzić, ale gdy ma wolny czas, to woli rozwalić sie na sofie przed telewizorem niż maszerować. Zatem teraz będzie mógł jednocześnie gapić się w telewizor i maszerować. Renee otworzyła jeden prezent, zobaczyła perfumy i bardzo ucieszyła się, ale gdy otworzyła następny, a był to fragment łóżka, to najpierw zdziwila się co to takiego jest, a gdy w końcu pojęła, że chodzi o łóżko, prezent o ktorym marzyła, to wydała z siebie okrzyk radości i od razu rzuciła się do drzwi prowadzących na werandę w poszukiwaniu dalszych części. I tu nastąpił dramatyczny zwrot w akcji. Harmonia wigilijna zostala gwaltownie przerwana. Gdy zobaczyła, że łóżko jest w kolorze drewnianym, a nie czarnym, to wpadła krótko mówiąc w szał. Siedziała w swoim pokoju wśrod części skladowych łóżka i głosno plakała. Nie poszła z nami do babci, bo wolała rozpaczać. Za to Dennis się tam nagle pojawił. Wczoraj skruszona przeprosiła nas, babcię i stwierdziła, że łóżko pasuje do jej pokoju i zmontowaliśmy je. Chociaż ja już byłam gotowa odesłać je czy sprzedać na blocket.se. Łóżko pochodzi z serii Malm z Ikei. Niestety u nas w Umeå jeszcze tej Ikei nie zbudowali, a najbliższa znajduje się w Sundsvall i nie uśmiecha mi się dokładać kasy do tego łóżka, by sprowadzać je w innym kolorze. Sylwerstra będę spędzać w domu z moim mężem. On będzie chodził po bieżni, a ja pewnie jednym okiem będe czytać, a drugim oglądać programy rozrywkowe. Paulina i Mikael wyjeżdżają do Laponii szaleć na quadach i skuterach po jakimś bezludnym terenie. Dziewczyny Natta i Renee będą bawić się ze swoimi znajomymi, także my będziemy osieroceni. Trudno, przeżyję i nie rozpaczam nad tym. Nie muszę przynajmniej głowy sobie zawracać jakimiś przebierankami. Dzień jest piękny, świat biały jakby wszystko zostało otulone miękką watą. Mróz zelżał, bo o dziwo nagle zrobilo sie wręcz gorąco, tylko minus 5 stopni. Idę za chwilę na spacer. Mam urlop i do pracy wracam 7 stycznia. Nieźle, co?        

Paulina i Mikael

barszcz aż palce lizać, pierogi też

pod choinką

przed wejściem do domu

wigilijna noc w lesie

bieżnia